Tiamat spojrzała nieufnie w gęsty, ciemny las. Było pusto, ciemno i cicho jak w grobie. Po prostu świetnie. - pomyślała, jednak zaczęła przedzierać się przez krzaki. Wyrwale szła przed siebie, wchodząc w serce boru. Nawet zwierzęta nie burzyły ciszy, to było nienaturalne.

Tiamat bała się krzyknąć, bała się zrobić najmniejszy hałas. Było czuć, że jakikolwiek szmer był zagrożeniem.
Coś czaiło się w mroku gałęzi i liści. Coś...
Na polankę wypadł jak z procy smok. Wielki, srebrnołuski gad, błysnął szkarłatnym okiem i spojrzał Tiamat w oczy. Z długiego pyska wystawały mu kły. Wielkie skrzydła zakryły blask odległych gwiazd na niebie.
-Kim jesteś i co robisz tu, w Kare Draqeem?

Tiamat osłupiała. Smok mówił. Wcześniej spotykane przez nią smoki, nigdy nie odzywały się nawet słówkiem. Po prostu nie umiały. A ten...? Był inny. Tiamat zaciekawiło to, więc podeszła bliżej.
-Jestem Tiamat. Zabłądziłam... - nagle z nozdrzy zwierzęcia buchnął dym. - Wiesz jak trafić z powrotem do Nightwood?
-Ach... kolejni z gromadki Gilfuina. Wasze kości już nie mieszczą się w naszych jaskiniach. - zagrzmiał donośnie.

Eee...co? Kości? Że niby...jedzą tych którzy zabłądzili? - Tiamat nie mogła uwierzyć, w to co powiedział smok i w to jakiego ma zajebistego pecha.






Tu macie zdjęcie tego smoka:

Nie wygląda sympatycznie:]


-No dobra, panie smoku. Chcesz mnie zeżreć?! - Spytała przerażona Tiamat.
Smok rozłożył bojowo skrzydła, patrząc wrogo prosto w jej oczy. Otworzył paszczę i ryknął głośno.
Tiamat rzuciła się do ucieczki. Mijała w popłochu pnie drzew, a gałęzie zahaczały o jej ubranie i włosy.
Nosz kuźwa, że też z miliona hodowców tylko mi się to przytrafia! - Pomyślała przelotnie wpadając na jakąś bagnistą dróżkę.

Po jakimś czasie panicznej ucieczki, Tiamat postanowiła zatrzymać się. Oddychała głośno. Oparła się plecami o drzewko i zamknęła oczy. Świat wokół niej znów był spokojny i cichy. Słońce miało wzejść już niedługo, a wtedy być może odnajdzie drogę do domu i swoich smoków.
Gdyby Kepone tu była! - Wspomniała drobnego smoka, o morderczym charakterze. - Wtedy byłabym spokojniejsza. Właściwie, to co ja tu robię sama?

Tiamat spróbowała przypomnieć sobie, jak trafiła do tej części lasu.
Jej pamięć była pusta...
WTF?!

CDN